کد مطلب:99179 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:277

بخشی از نهج البلاغه به معرفی اهل بیت و مساله خلافت اختصاص دارد، مباحثی چون: چگونگی خلافت پس از پیامبر، مقام ممتاز اهل بیت علیهم السلام، اهل بیت علیهم السلام و خلافت، انتقاد از خلفا، احقیت و اولویت اهل بیت در این كتاب به چشم می خورد.

این مباحث در خطبه های 237 -195 -170 -162 -160 -152 -142 -119 -107 -5 -3 -2 و حكمت 147 و نامه های 62 -37 -28 و غیر آن، آمده است.

یكی از خطبه های برجسته حضرت در این زمینه، خطبه معروف به شقشقیه[1]. است كه ابن عباس تاسف می خورد چرا این سخن به پایان نرسید.

در این جا به نقل این خطبه، با ترجمه ی دكتر سید جعفر شهیدی می پردازیم.[2].

• و من خطبه له و هی المعروفه بالشقشقیه

1. خطبه شقشقیه را پیش از سیدرضی، شیخ مفید در الجمل، ص 62 و الارشاد، ص 153-152، شیخ صدوق در معانی الاخبار، ص 343 و علل الشرایع، ص 7 نقل كرده اند. همچنین علامه امینی در الغدیر ج 7، ص 85-52 روایت آن را از كتب فریقین و قبل از سیدرضی شناسانده است.
2. این خطبه از دوره های نخست مورد توجه بوده و شرح و تفسیرهای مستقل از آن شده است. شیخ آغابزرگ تهرانی در الذریعه ج 13، ص 223-222 به هفت شرح اشاره می كند كه برخی از آنها نیز به طبع رسیده است، به جز آن از دو شرح دیگر كه در این زمان به طبع رسیده نیز باید یاد كرد:
   

   الف:الشذرات العلویه فی شرح الخطبه الشقشقیه، ابوذر الغفاری، ج 1،(اسماعیلیان، قم، 1416 ق- 1995 م)، 177 ص.
   

   ب: شرح خطبه شقشقیه، حمید احمدی (موسسه انتشاراتی زراره، تهران، 1373 ش)، 90 ص.